به نام خدا
گفته بودم وبلاگ من گاهی سیاسی می شه. این از همونهاست. من هیچ تحیلی ارائه نمیدم. تحلیلش باشه با خوانندگان این مطلب. دیدم سایت رسمی آقای هاشمی رفسنجانی گزیده ای از مصاحبه نوروزی ایشون با شرق را گذاشته، گفتم ببینم نظر شما چیه؟!
به نام خدا
سایت مبارز کلیپ، کلیپی را از شیخ حسن الله یاری در سایت خودش قرار داده با عنوان "مرجع تقلید لس آنجلسی" که در آن در یک اجرا در شبکه اهل بیت ادعا میکنه من از بسیاری از علمای تاریخ اسلام و نه تنها علمای کنونی برترم. پرنفوذترین عالم اسلامی منم و ادعای مرجعیت میکنه. البته هر چند سایتی که از ایشون در کلیپ نشون داده میشه فرضیه و ظاهرا وجود نداره، اما به نظرم خوشبینانه ترین حرفی که میشه در مورد این عامل اختلاف بین شیعه و سنی در عصر حاضر زد اینه که این یارو واقعا متوهمه.
به نام خدا
در این روزها که متعلق به حضرت فاطمه(سلام الله علیها) است خوب است این روایت زیبا را که از این وجود نازنین است مرور کنیم و خود را محک بزنیم و ببینیم ما که دم از فاطمه می زنیم آیا فاطمی نیز هستیم و چقدر به حضرت فاطمه که به حقیقت الگوی تمام مردان و زنان عالم هستند نزدیک هستیم؟! این روایت را مرحوم دشتی در کتاب نهج الحیاة که فرهنگ سخنان حضرت زهرا (سلام الله علیها) است در ص 271 آورده اند. صرف نظر از سند روایت، مضمون این روایت با سیره ایشان سازگار است:
«حبّب إلی من دنیاکم ثلاث؛ تلاوة کتاب الله و النظر فی وجه رسول الله و الإنفاق فی سبیل الله»
از دنیای شما سه چیز نزد من دوست داشتنی است؛ تلاوت کتاب خدا، نگاه به چهره رسول خدا و انفاق کردن در راه خدا
این حدیث بر دایره محبت و دوست داشتن می چرخد. یعنی عشق و محبت نسبت به آنچه مربوط به خداست: کتاب خدا، رسول خدا و کمک به دیگران در راه خدا. یعنی نه تنها انجام دادن این مسائل بلکه دوست داشتن آنها.
بنابراین به آسانی می توانیم بفهیم که آیا شیعه فاطمه(سلام الله علیها) یعنی برترین بانوی همه عوالم(سیدة نساء العالمین) هستیم یا خیر؟ هر اندازه تلاوت قرآن را دوست داشته باشیم به ایشان نزدیک تریم. هر اندازه وجود نازنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را دوست داشته باشیم فاطمی تریم. و از آنجا که پیامبر اکرم پدر ایشان بوده اند و ما در روایات داریم که نگاه محبت آمیز به پدر و مادر عبادت است پس هر اندازه نسبت به پدر و مادرمان مهربان تریم شیعه تریم. و هر اندازه گذشتن از امکانات مادی و معنوی و خیر رساندن به دیگران برای ما دوست داشتنی تر است ما به حضرت زهرا نزدیکتریم.
خب حالا چقدر فاطمی هستید؟
هر چند نحوه شهادت حضرت زهراء(سلام الله علیها) را هم در منابع کهن و معتبر اهل سنت و هم شیعه میتوان یافت اما درد دل امیر مؤمنان(علیه السلام) با پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) به هنگام دفن فاطمه (علیها السّلام) نشان از عمق فاجعه و بزرگی مصیبتی دارد که به جهان اسلام در آن زمان وارد شده است. در این سخن امیر المومنین علی (علیه السلام) یعنی کسی که به همراه پیامبر در طول 23 سال کوهی از مشکلات را تاب آورد و در خیبر را یک تنه از جا کند، دم از کم صبری در عزای فاطمه(سلام الله علیها) میزند و از امت خویش شکایت میکند. سید رضی در قرن چهارم هجری این کلام حضرت را در نهج البلاغه جزء خطبه ها آورده است. این سخن، خطبه 202 نسخه صبحی صالح (ص320 ) است که به همراه ترجمه مرحوم دشتی(ص425) در زیر می آورم:
«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ وَ السَّرِیعَةِ اللَّحَاقِ بِکَ. قَلَّ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی، وَ رَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِی، إِلَّا أَنَّ فِی التَّأَسِّی لِی بِعَظِیمِ فُرْقَتِکَ وَ فَادِحِ مُصِیبَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ؛ فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ، وَ فَاضَتْ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی نَفْسُکَ، فإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ، وَ أُخِذَتِ الرَّهِینَةُ، أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ، وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ یَخْتَارَ اللَّهُ لِی دَارَکَ الَّتِی أَنْتَ بِهَا مُقِیمٌ، وَ سَتُنَبِّئُکَ ابْنَتُکَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا، فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ، وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ هَذَا، وَ لَمْ یَطُلِ الْعَهْدُ، وَ لَمْ یَخْلُ مِنْکَ الذِّکْرُ. وَ السَّلَامُ عَلَیْکُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِینَ.»
سلام بر تو اى رسول خدا، سلامى از طرف من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و شتابان به شما رسیده است.
اى پیامبر خدا، صبر و بردبارى من با از دست دادن فاطمه کم شده، و توان خویشتندارى ندارم. امّا براى من که سختى جدایى تو را دیده، و سنگینى مصیبت تو را کشیدم، شکیبایى ممکن است. این من بودم که با دست خود تو را در میان قبر نهادم، و هنگام رحلت، جان گرامى تو میان سینه و گردنم پرواز کرد. پس همه ما از خداییم و به خدا باز مىگردیم.
امانتى که به من سپرده بودى برگردانده شد، و به صاحبش رسید، از این پس اندوه من جاودانه، و شبهایم، شب زنده دارى است، تا آن روز که خدا خانه زندگى تو را براى من برگزیند. به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امّت تو چگونه در ستمکارى بر او اجتماع کردند.
از فاطمه بپرس، و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر، که هنوز روزگارى سپرى نشده، و یاد تو فراموش نگشته است.
سلام من به هر دوى شما، سلام وداع کنندهاى که از روى خشنودى یا خسته دلى سلام نمىکند. اگر از خدمت تو باز مىگردم از روى خستگى نیست، و اگر در کنار قبرت مىنشینم از بدگمانى بدانچه خدا صابران را وعده داده نمىباشد.
بنده خدایی که مدتی هم مسئولیت های فرهنگی و اجتماعی داشته و هنوز هم بعضا داره، سر یکی از کلاسهای دانشگاه می گفت: من با اینکه اسم خیابون ها را به نام علماء یا شهداء بگذاریم مخالفم. پرسیدیم برای چی؟ گفت: تا کی میخوایم بگیم سر مولوی، ته مولوی، وسط مولوی؟ شخصیت اون خراب میشه! گفتم: خب اون وقت اسم کوچه ها و خیابونهامون را مثلا چی بذاریم. گفت: مثلا نیایش. من و یکی از دوستان مخالفت کردیم و گفتیم نیایش هم خوبه اما اگه فرهنگ نباشه همین نیایش هم پس از مدتی خراب میشه، باید کار را از ریشه درست کرد که همون فرهنگ مردمه. چون این بحث در اون کلاس یه بحث حاشیه ای بود دیگه ادامه ندادیم. اما بعدا این به ذهنم رسید که دلیل ایشون هم برای عدم نامگذاری کوچه ها و خیابون ها به نام شهداء و علماء قانع کننده نیست و سر مولوی و ته مولوی هم هیچ اشکالی نداره و هیچ بی احترامی در این کار به این شخصیت نیست. بلکه این طبیعت زبان عرفی و عامیانه است که مضاف در جمله اگه به آسونی قابل تشخیص باشه حذف میشه و سر مولوی یعنی سر خیابون مولوی، ته مولوی یعنی ته خیابون مولوی، و خیابون چون مشخصه در زبان گفتاری خصوصا اگر قرائن وجود داشته باشه حذف میشه و هیچ بی ادبی هم در آن نیست. همانطور که مثلا شما به دوستتون میگید "برو تو امامزاده من میام" و منظورتون اینه که "برو تو بقعه امامزاده". این طبیعت زبانه و هیچ بی ادبی و بی احترامی نیست. بنابراین نمیشه به این دلیل واهی این فرهنگ را بد دونست که اسم خیابونها و کوچه ها به اسم بزرگان و شهداء است. بلکه بر این فرهنگ آثار فرهنگی مثبت فراوانی بار می شه که قابل چشم پوشی نیست. آنچه باعث شد این بحث را مطرح کنم این بود که امروز از امام خامنه این جمله را دیدم که «خیابان ها را به نام شهداء کردیم تا هر وقت نشانی منزل را می دهیم؛ بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید با آرامش و امنیت به منزل می رسیم.»
امیر مؤمنان علی(علیه السلام):
همه ی کارهای نیک و جهاد در راه خدا نزد امر به معروف و نهی از منکر تنها مانند آب دهان در دریایی عمیق است.
به برکت خون شهید علی خلیلی عصر دیروز دهم فروردین 1393 میدان انقلاب اصفهان شاهد تجمعی مردمی در بزرگداشت دو واجب بزرگ الهی یعنی امر به معروف و نهی از منکر و حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر بود. به گزارش عبد منیب در این تجمع که با حضور صدها نفر از مردان و زنان مومن اصفهان برگزار شد حجت الاسلام سالک نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی سخنرانی پر شوری ایراد کرد و مردم با سردادن تکبیر و شعارهایی صحبتهای وی را تأیید کردند.
در این برنامه که از ساعت 17:30 شروع شد و تا اذان مغرب به طول انجامید قطعنامه ای در چند بند قرائت شد و حسن ختام برنامه نیز مداحی سید رضا نریمانی و برگزاری نماز جماعت در کنار سی و سه پل بود.
شهید علی خلیلی طلبه ای تهرانی بود که در 25 تیر سال 1390 در راه بازگشت از هیئت با دیدن صحنه ی به زور سوار ماشین کردن دو دختر توسط عده ای از اوباش و اراذل به دفاع از آنان برخاست و توسط یکی از این اراذل از چند ناحیه من جمله ناحیه گردن با چاقو مورد اصابت قرار گرفت. وی در یکی از بیمارستان های شهر تهران مورد مداوا قرار گرفت اما در طول این دو سال گهگاهی به دلیل جراحاتش در بیمارستان بستری می شد تا اینکه در روز سوم فروردین امسال به درجه رفیع شهادت نائل شد.
به نام خدا
وجود نازنین امام صادق(ع):
مومن برای اهل آسمان می درخشد، همانطور که ستاره های آسمان برای اهل زمین.
متولد مشهده. پدرش سید جواد اصالتا مال خامنه بوده و مادرش سیده خدیجه فرزند آیت الله سید هاشم نجف آبادی است. از نوجوانی طالب علم بوده و لباس روحانیت می پوشیده. بر خلاف علمای اون زمون دوره دبیرستان را هم خودش خونده و در شعر و ادب فارسی دستی دیرینه داره. از جوانی با آشنایی با شهید نواب صفوی کار سیاسی را شروع کرده. برای ادامه تحصیل به قم رفته و بعد از چند سال تحصیل یکدفعه برای نگهداری از پدر بر خلاف میلش قم را رها کرده و راهی مشهد میشه و خدا عزتی به او میده که همه شاهدند. به شهادت آیت الله بهاء الدینی، آن یار امام زمان(عج)، تا به حال جز برای خدا کار نکرده و خدا اون را برای شیعه حفظ کرده. یار وفادار امام خمینی بوده و هنوز هم هست. رئیس جمهور مسیحی یکی از کشورهای همسایه پس از دیدار با او گفته بود گویا با حضرت مسیح روبه رو بودم. یکی از شخصیهای سیاسی معروف جهان که اصالتا اهل کشور غناست پس از دیدار با او گفته بود او اطلاعاتش از کشور من بیشتره. اهل ورزشه و گاهی کوهنوردی میره. حرف که میزنه دلا رو تکون میده و گاهی اشکها رو سرازیر میکنه. اهل مناجاته و در جوانی روزی ده جزء قرآن میخونده و الآن روزی سه جز قرآن میخونه. وقتی به مشکلی بر میخوره و عرصه براش تنگ میشه میره جمکران و از امام زمون کمک میخواد و مشکل حل میشه. بعضیها میگن اون همون سید خراسانیه و منتظرن در زمان اون امام زمان(عج) ظهور کنند. دشمنا تا حالا خیلی براش خط و نشون کشیدن اما فقط تونستن یه نشونه رو دست راستش بذارن. به دلم که نگاه میکنم خیلی دوستش دارم ان شاء الله او هم ما رو دوست داشته باشه. یه عکس ازش اینجا گذاشتم. عکسی از ستاره پرنور 1
بسم الله الرحمن الرحیم
یا مقلب القلوب والأبصار، یا مدبّر اللیل والنهار، یا محوّل الحول والأحوال، حوّل حالنا إلی أحسن الحال
سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی را به همه دوستان عزیز تبریک می گویم.
اقتصاد و فرهنگ نمادش میدان نقش جهان اصفهان است که در عنوان این وب قرار داده ام. اهمیت نامگذاری این سال هم همان دو جمله آخرش یعنی عزم ملی و مدیریت جهادی است. به نظرم اولی وظیفه ماست و دومی وظیفه دولت و مسئولان. ما قول می دهیم اولی را اجرا کنیم. کاش دولت هم قول دهد مدیریتش جهادی یعنی پر سرعت، بی منت، کم هزینه و پر نتیجه باشد. ان شاء الله با اجرایی شدن این مسئله به قول آقای شعبانی که گاهی در این وب توضیح(کامنت نمی خوام بگم) میذارند آخر سال را جشن بگیریم نه اولش را.
سال 1393 با جمعه شروع شد و با جمعه تمام می شود. این اتفاق را به فال نیک می گیریم. ان شاء الله امسال سال ظهور حضرت بقیه الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد. به قول یکی از مخاطبان این وب آ سد علی این سال را با لیله القدر(حضرت فاطمه(س)) آغاز می کنیم ان شاء الله با مطلع الفجر(ظهور حضرت مهدی(عج)) به پایان برسد.