به نام خدا
هفتم ماه مبارک رمضان سال 1432 در درس آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در مدرسه ملا عبد الله شرکت کردم. بحث ایشون اگه اشتباه نکنم غرور بود. بحث بر سر این بود که دوست داشتن اینکه انسان را مدح کنند کار خوبی نیست و این یکی از مصادیق غرور است. سوالی به ذهنم رسید که اگه اینطوره پس چرا حضرت ابراهیم(ع) در آیه 84 سوره مبارکه الشعراء فرمودند: "واجعل لی لسان صدق فی الآخرین" : "برای من در میان آیندگان زبان راستی قرار بده" سوال را مطرح کردم. ایشون فرمودند: منظور حضرت ابراهیم این نبوده که آیندگان از من تعریف کنند بلکه برخی میگند منظور حضرت ابراهیم این بوده که اهل بیت(ع) را در نسل ایشان قرار دهند. بعد که اومدم خونه به تفسیر المیزان مراجعه کردم دیدم ظاهرا نظر ایشون هم همینه.(مراجعه کنید به ترجمه المیزان، ج 15، ص 402)