به نام خدا
تاکنون اگر کسی سوال بالا را از من می پرسید می گفتم. چند نظر وجود دارد:
نظر اول که یک نظر خوشبینانه به زبان عربی و قوم عرب است، این است که خدای متعال می خواست معجزه ی جاودانش را از جنس کتاب قرار دهد و این کتاب را بدون معجزه و از طریق عادی به واسطه ی مخاطبانش برای آیندگان نگه دارد. طبعا آن قومی که بیش از همه بر زبان و سخن بزرگانش مراقبت می کرد و همه در این کار از هم سبقت می گرفتند قوم عرب بود. لذا خدا قرآن را به زبان عربی نازل کرد. در این نظر زبان عربی کاملترین زبان و دارای ویژگیهای خاصی است که شایسته نزول قرآن به آن است.(1)
نظر دوم که نظر بدبینانه حداقل نسبت به قوم عرب است، این است که جاهلیت عرب در میان سایر اقوام و ملل شهره و مشهود بود و آنها آنچنان در جمود بودند که حاضر نبودند سخن حقی را از غیر اهل خود بشنوند لذا خدای حکیم قرآن را به زبان آنها نازل کرد و پیامبرش را در میان آنها قرار داد تا آنها که از همه سر سخت تر بودند هدایت شوند و بالطبع سایر ملل نیز هدایت شوند. در این نظر زبان عربی زبانی مثل سایر زبان ها بلکه زبانی به مراتب پست تر از سایر زبانها در بیان معارف بلند است. (2)
نظر سوم، نظری بینابین است که نه چنان است که عربی زبان خاصی باشد و نه قوم عرب همه جاهل و فرمان ناپذیر بودند بلکه قرآن به عربی نازل شد چون پیامبر خاتم زبانش عربی بود و طبعا فرستاده خدای متعال هر زبانی داشت قرآن به همان زبان نازل می شد. این نظر در اینکه چرا پیامبر آخر در میان قوم عرب قرار گرفت نظر خاصی ندارد و طبعا این امر را چیزی طبیعی و فاقد حکمت خاصی می داند. (3)
اما اینک اگر از بنده سوال شود چرا قرآن، این معجزه جاودان، به زبان عربی نازل شده است، می گویم به این خاطر که ابراهیم، آن الگو و اسوه انسانها که ادیان توحیدی همه به او باز می گردد و نشانی از وی در ادیان توحیدی پس از او تا روز قیامت وجود دارد، به همراه فرزند صادقش از خدا خواستند که پیامبر آخر الزمان در مکه ظهور کند و این قوم به خاطر او برکت یابند و طبعا کتاب آخر نیز باید به زبان وی باشد. خدای متعال دعای این بت شکن تاریخ را به اجابت رساند و پیامبرش و کتاب وی را از نسل اسماعیل نبی (علیه السلام) و عربی قرار داد.(4)
(1) رک. الأحقاف/12، الشوری/7، الشعراء/195
(2) رک. الشعراء/198 و 199
(3) رک. إبراهیم/4
(4) رک. البقره/128 و 129