آرام جانم م ح م د

به نام خدا

دوستی از من پرسید چرا برای زنان بارداری که نا آرام و در زحمت هستند توصیه می کنند که سوره محمّد را زیاد بخوانند؟
پاسخ دادم: اینکه سوره ی محمّد خواصش چیست را نمی دانم و روایاتی در این زمینه وجود دارد که خواصی را برای بعضی سوره ها و آیات بر می شمرند اما روایتی در ذهن دارم که امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: « ما فرزندان خود را تا 7 روز محمّد می نامیم و پس از آن اگر خواستیم نام او را عوض می کنیم و اگر نخواستیم همان محمّد می گذاریم.» در روایت دیگری دیدم به این مضمون که فرموده بود: اگرمی  خواهید فرزندتان پسر متولد شود او را در شکم مادرش محمّد بنامید و وقتی به دنیا آمد اگر خواستید نام او را تغییر دهید. در روایت دیگری است که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند:« هر کس چهار پسر داشته باشد و هیچ کدام را به نام من نگذارد، به من ستم کرده است.»
این روایات نشان از اثری دارد که خداوند به نام محمّد بخشیده است. نامی که خداوند بر آخرین پیامبر و رسولش قرار داد. او که مایه رحمت همه جهان و مایه آسایش و آرامش خداپرستان بود.
على بن حسین بابویه قمی در قرن چهارم هجری در کتابش (الإمامة و التبصرة من الحیرة، ص120) روایتی را با سند از پیامبر اکرم (ص) آورده است که:
«الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی، اسْمُهُ‏ اسْمِی‏، وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی، أَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً، تَکُونُ لَهُ غَیْبَةٌ وَ حَیْرَةٌ حَتَّى تَضِلَّ الْخَلْقُ عَنْ أَدْیَانِهِمْ، فَعِنْدَ ذَلِکَ یُقْبِلُ کَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ، فَیَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً »
«مهدی از فرزندان من است، اسم او اسم من است و لقبش لقب من، او شبیه ترین مردم از نظر شمایل و اخلاق به من است، غیبتی دارد و همچنین آن چنان سرگردانی [برای مردم]که مردم آیینشان را از دست می دهند و در این هنگام او همچون شهاب شکافنده ای می رسد و زمین را پر از عدل و داد می کند، همانطور که از ظلم و ستم پر شده بود»
این روایت و روایات دیگری که در این زمینه وجود دارد نشان می دهد که نام آخرین وصی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نیز محمّد است، یعنی همان نامی که در برخی کتب م ح م د نوشته شده است. علت این نوع نگارش نیز برخی روایات در این زمینه است. حدود صد روایت در مورد نامگذاری حضرت مهدی(روحی فداه) وجود دارد که به چهار دسته قابل تقسیمند. در برخی روایات به طور مطلق از بردن نام حضرت نهی شده است. در برخی نیز نبردن نام حضرت مقید به ترس از کشته شدن حضرت شده و در واقع از باب تقیه است. در برخی روایات نیز نهی شده است که نام حضرت قبل از ظهور ایشان برده شود، با این وجود در برخی روایات نام حضرت برده شده است. جمع بین این روایات باعث شده است تا فقها و دانشمندان شیعه در سه چیز در این مورد با یکدیگر اشتراک داشته باشند و در یک چیز اختلاف. اشتراک در اینکه بردن نام خاص حضرت(محمّد) در کتاب ها یا ذکر نام ایشان با کنایه اشکال ندارد و اگر بردن نام حضرت خطری برای حضرت ایجاد کند نباید نام ایشان برده شود ولی اینکه در زمان ما که دیگر تقیه در این زمینه مطرح نیست بردن نام ایشان جایز است یا خیر، بین دانشمندان شیعه اختلاف وجود دارد. عده ای همچون علّامه مجلسی بردن نام خاص حضرت را تنها پس از ظهور حضرت جایز دانسته اند و برخی همچون شیخ حر عاملی و آیت الله مکارم شیرازی در عصر حاضر، روایاتی که مطلقا نام بردن را نهی می کنند به روایاتی که نام نبردن را از باب خوف و تقیه و برای حفظ جان حضرت می داند برگردانده و لذا بردن نام حضرت را در زمان کنونی بدون اشکال می دانند.

گذشته از نظرات فقهی در این زمینه، اینکه نام حضرت تا قبل از ظهور ایشان برده نشود حضرت را از دیگران متمایز ساخته و نوعی انتظار و بی قراری در انسان بوجود می آورد. اکنون در آستانه نیمه ماه مبارک شعبان و میلاد حضرت بقیه الله(عج) دست به دعا بر داریم برای آن روز که م ح م د ما با ظهور خویش همه غل و زنجیرها را از دست و پای بشر بگشاید.